Palabras, silencios, esencias que conscientemente ignoraba que existían, convencida de que permanecían nun letargo obscuro e esquecido, aplastado, moi alá no fondo, coma nun pozo desecado en evolución pausada cara deserto xeado.
Pequena viaxe rutinaria, difuminada no constante fluír do cotidiano, baixo sensacións adormecidas de amencer outonal. A casualidade, azar, incrible destino para algúns poucos ilusos, fai aparecer ao seu carón, baixo forma indefinida, o estímulo adormecido. Escomeza a brotar a auga, paseniño...
