Paseniño, tras discurso parcial, afundían no seu interior moreas de palabras acumuladas, sen acadar a ubicar un punto exacto no seu subconsciente, insinuando ecos intensos de montaña abisal.
Incapaces de comprenderse baixo un mesmo idioma de chuvia, indagaba na orixe das pautas que, trazadas coma en pueril caderno de caligrafía, guiaban as interminábeis conversas plenas en verbas mais futéis en contido. Cansa, na fin, de oídos repletos de palabras que non lle dicían nada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario