Afondar, máis unha vez, na incógnita daquela beleza etérea, sutil, na que poucos tiñan reparado. Unha silueta hipnótica que, co paso do tempo, aprendera a descubrir con sixiloso vagar distendido, atopándose profundamente perdida no sorriso misterioso dun ollar eterno en matices. Temor a sucumbir novamente perante a inercia da maxia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario